Mehmet Altın

SAMAN ARALARINDAN

“Atlara Fısıldayan Adam”

Lirik Anlatı

  

iüif@yahoogroups.com yayınları II.

Saman Aralarından “Atlara Fısıldayan Adam”

Tüm hakları saklıdır. Tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının ve yazarın izni olmadan hiç bir yolla ve amaçla çoğaltılamaz.

I.  Basım: 25 Ekim / 08 Aralık 2010

Yayına hazırlayan: Mehmet Altın 

Kapak tasarımı: Mehmet Altın  

Ön kapak resmi : Atlı Küçük İstiridye,  Quaxta ve bardispa.

2001 Hollanda doğumlu, KWPN kökenli, kısrak Quaxta, Almanya MB Sportpferde’de eğitimini izleyen spor hayatına 2008’de Samandıra Atlı Spor Kulübünde devam ediyor. Engel atlama dalında uzmanlaşmış olan Quaxta bu konuda çeşitli yarışmalara katılmış olup, 2009 yılı İstanbul Bölge şampiyonudur.

------------------------------------------------------------------------- “...Onlar bizim doğudan gelen atalarımızın atlarıdır. Atlarımız da atalarımızla birlikte buralara kadar gelmiştir. Hepsi bizim atlarımızdır. Türk Atları. Safkan Türk atlarımız buralarda Germiyan ve Türkmen atlarıyla Ermeni; Kürt, Anadolu atlarıyla karışmıştır. İşte bu Karaman atımız Anadolu’nun bize verdiği bir armağanıdır.” Süleyman Kahya ve adı bilinmeyen ardılı 1660–1717 “1791 yılında James Weatherby Londra’da ilk jokey kulübünü kurdu ve ilk ‘ Damızlık ‘ kitabını yayınladı. Kitabında tüm cins yarış atlarının soyunun üç esas erkekcinse dayandığı ilkesini açıkladı. Bunlar; Godolphın Barb, Darley Arab ve Byerley Turk.” Jeremy James, Türk Atı, e yayınları -------------------------------------------------------------

ÖNSÖZ

Bu anlatıyı kaleme almaya, atlarla, özellikle Quaxta ile yaptığımız uzun ara fısıldamalardan sonra onların adına karar verdim.

Amacımız ortak gözümüzden atların dünyasını bir kaç sahife ile olsa da sunmak ve kucağımıza yeni yeni aldığımız veya almayı hayal ettiğimiz mini mini taylar ile mini mini istiridyelerin birbirlerine fısıldadığı bir dünyaya saman tutmak...

Bana atlara fısıldamayı öğreten oğlum, Berk, atlı küçük istiridye ve Horasan ülkesinin baş imrahoru, Sencer Hoca, atların saman aralarındaki bu dünyasında biliniz ki size çok özel bir yer var.

SAMAN ARALARINDAN

“Atlara Fısıldayan Adam”

Fasıl I

Bugün yine daldım denizlere, sonbaharın yalnızlığında fısıldaşan, kışın hırçın dalgalarına karşı birbirine olduğunca kenetlenmeye çalışan istiridyelere... Hava, yağmur yüklü bulutların arasında,  çakan şimşeklerle birlikte giderek yoğunlaşan fado(1) ritmindeki gök gürültüleri ile ağıt yakmakta; uzakları gözleyen ve uzaklara hüzünle seslenen, uzaklardan bir ses ve nefes bekleyen, dizlerini ve göğsünü döven kadınların, ekmeğini denizden bekleyenlerin mağrur ağlamalarına inat... işte tam o sırada, önümde beliriverdi simsekler ve gökgürültüleri eşliğinde, denizlerin, depremin ve atların tanrısı Poseidon(2), olanca hiddet ve şiddetiyle... ve elindeki üçlü yabasıyla vurdu, sarstı yeri dere, tepe... Sordu, sen bilmez misin ki ben denizler tanrısı Poseidon, fısıldadığım kadar istiridyelere, deniztaraklarına bir o kadar da fısıldarım kadim ve güzel atlara, aygırlara, kısraklara, taylara... onlar ki süzülerek koşan hırçın ve kabarık platolarında dağların, sakin ve düzgün otlaklarında ovaların... anavatanları, Kapadokya'dan Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan... batıda Andalusya, Galya, Germanya, Lehistan, Nemçe...doğuda Moğolistan, Afganistan, Pers Ülkesi...kuzeyde Rus stepleri, güneyde Arabistan çöllerine kadar...bre gafil neden fısıldamazsın aynı zamanda atlara da istiridyelere fısıldadığın kadar?...işte o zaman farkına vardım ki aslında ben, bir zamanlar saman aralarından fısıldardım atlara Poseidon kadar...(*)

Küçüktüm, ufacıktım,

amcamın elinden tuttum.

Ayazağa'da, şimdiki 3.Kolordu'nun arazisinde,

çam ormanları içinde bir havuz misali kondurulmuş manejde,(3)

engellerin önünde yükselirlerken tanıdım,

menzile ulaşmaya çalışan sazanlar gibi

o en güzel atları,

o kudretli ve güçlü atları,

o zerafetleri kendilerinden menkul atları,

erken çocukluğumda...

Üzerlerinde kıdemli efsane hüssarlar,(4)

Nail Gönenli,

Kemal Öncü,

Salih Koç

ve diğerleri ile beraber...

daldım yine denizlere ben onları izlerken, 

vurgun yedim engelleri aşarlarken, 

vurgun yedim derinlerde,

atlar suda

deniz atları da suda

hep beraber

vurgunlara dala,

dala...

   

-----------------------

(*) Yazar bu fasılda, bir önceki anlatısı İstiridye Tarlalarından “İtiraflar” ‘a göndermede bulunmaktadır.

Fasıl II

Dalarken vurguna,

ardından da rüyaya,

Atlar, Hz.Musa gibi suları yardılar da

ben de onlarla beraber engellerin içinden yürüdüm...

Azgın şelaleleri uçarak aştılar da

ben de onlarla birlikte kanat vurdum

kuyruk teleklerimden inci gibi sular damlarken...

Nutkum tutuldu ateş saçarken

çelik mavisi, beyaz, çizgili toynakları dörtnalda,

sanki samanyolunda yıldızlar etrafımdan akmakta,  

işte ben o gün başladım atlara fısıldamaya...

Dalarken rüyaya, sordum Poseidon'a

nedir beni sürükleyen bu karşı konulamaz tutkuya?...

dedi...

At yaşamdır...

güzellik ile zarafetin,

cesaret ile gücün,

yetenek ile iyi karakterin, aklın birlikteliğini simgeleyen

tek canlı odur insanlardan sonra

insanlık tarafından genel kabul gören...

At, ruhu ve dostudur insanın,

sıcak soğuk demeden yanındadır insanın,

onun hızına, yüreğine güvenen,

onun bedenini ritmini içinde hisseden...

onun gördüğünü görür insan,

çok uzak mesafelere kadar...

Onun engele veya mücadeleye olan dikkati,

atlamadaki veya hızlanmadaki kudreti,

yetenekleri ve başeğimi,

binicisinin denge, uyum ve yumuşaklık içindeki hissi

ve becerisi,

onu,

binicisine ortak yapar tipki briç oyuncuları gibi...

Al ve doru gövdesi ile alev alev yanan, kınalı,

demir kırı donu ile tavırları ağırbaşlı, edalı,

kula donlu, siyah saçlı, kumral, gök gözlü bir kısrak,

yağız, esmer, baba yiğit bir aygır

yerinde durmaz oynak...

ki; bu renk ahenk atlarla beraberliktir,

atlarla insanoğlunu hipodromlarda,

Collesium'da,

Bizans'ta,

Maviler(5)  bir yanda Yeşiller(5)  bir yanda,

altın taçlara uzandıran...

Savaş meydanlarında Centaurlar(6) gibi yekvücut koşturan... Keşfedilmemiş topraklarda meraklara kurban...

ormanlarda avını kollayan,

tarlalarda ekmeğini arayan...

Budur..., dedi Poseidon

sürükleyen seni bu tutkuya...

Fasıl III

Yıllar geçti,

rüyamda gördüm,

yılkıdaki(7) atları rüzgar kanatlılar gibi...

hep hayal,

meyal...

Yıllar geçti, gözlerimi açtım,

da gördüm...

 aynı vurgunu yemiş oğlum,

küçük istiridye!...

o da tıpkı benim küçüklüğümdeki gibi yanıbaşımda

atlarla fısıl, fısıl, fısıldaşmakta...

atların üstünde,  atlarla yekpare olmakta,

onlarla benden daha iyi anlaşmakta...

ki onlar;

o        Alman Oldenburg, Hanover, Holstein, Westfalen,

en kudretlileri, en akıllı ve en yeteneklileri,

çalışkan, disiplinli, daima başeğimli...

 

o        Selle Français, özgürlüğün misali Jeanne d’Arc,

şıllık, bilgiç bir o kadar da şen şakrak...

o        Belgium Warmblood,

elmas düşkünü, Flaman bürokrat,

o        Danish Warmblood,

danca konuşan, sırtında sarışın bir kaltak,(8)

o        Dutch KWPN,

Amsterdam kanallarını aşıp da kaçan,

kırmızı lambalı ahırlarına gülümseyen

dudaklarında,

hüzünlü bir hoyrat...

o        Trakehner,

ahırda kalmış kısraklara musallat,

katolik muslukçu,

vallahi bu da Polonyanın sorunu

sırasıyla her dilden fısıldayan atlarla...

küçük istiridye atlara sevdalandı adeta...

Yanında baş imrahor,(9) hocası,

bir eli belinde

diğer elinde

uzun lonj(10) kamçısı,

atların ayakları düz bassın da

şansları açık olsun, duayla...

Fasıl IV

Bindi  küçük istridye, adeta, (11)

üç ayağı kakım sansar gibi kırmızı,

alnı akıtmalı süt gibi beyaz, ata

yürüyüş temposunda,

koştu sağ yan, adi süratli,

iki ayağı çizgili, at değil sanki zebra,

alnı yıldız lekeli, kuzey yıldızı gibi parlamakta,

koştu anavan (12) süratli,

dört ayağı uzun beyaz sekili,(13)

giymiş selanik don, beyaz nur yüzlü,

bektaşi aygır,

mahmur,

kuyruk sallamakta,

koştu sol yan, dörtnal,

tek ayağı beyaz sekili

gergin beyaz dudaklı,

başı kara toklu,

Moğol süvarilerinin yıldırım hızı,

Roma lejyonerlerinin tedbirli, disiplinli,

İspanyol Okulu(14) binicilerinin uyumlu ve atletik ustalığı, Osmanlı sipahilerinin kıskandıran taktik çalımlarıyla...

Fasıl V

Gördü, küçük istridye,

ve gösterdi bana ahırlarda,

doğumunda tayların örümcek ayağı gibi

kalkıp, inen,

kalkıp inen

titreyen bacaklarıyla ayağa kalkışını,

analarının yanıbaşında

kostaklana kostaklana koşuşunu...

tımar edilen aygırların

hoyrat söyler kişnemelerini...

pedikürü yapılan çelik nallı ayaklarını uzatıp da

taktırıp getr(15) ve topukluğunu,

kuşanıp, başlığını,

kantarmasını,(16)

göğüslüğünü,

eyerini,

dizgin ve üzengisini,

sıktırdıktan sonra kolanını 

şöyle bir etrafına çalım atanlarını,

Kanyon’da paparazzi ararmış 

magazinlere çıkarmış gibi

kıskandıran kuyruk sallayanlarını...

Bir o kadar da topallayıp acı çeken,

sancılanıp tir tir titreyen,

barsağı düğümlenip gözleri yaşaran,

gözlerimizi yaşartan,

bazen de arkasından hüngür hüngür ağlatanları...

Fasıl VI

Öğrendi,

ve öğretti bana,

yumuşacık sırtlı, canlı adımlı atlara binmenin keyfini...

güçlü sağrıları ile taşıdıkları biniciyle beraber

oluşturdukları dengeyi...

bildiğini

boyunlarına sarılıp da hissettiklerinde acemiliğimi,

çalışırlarken ter dökenleri,

bu nedenle er geç yakalacakları ritmi...

Usta binicilere duydukları saygıyı ve baş eğişi...

acemi binicilerin eyerde güven duyması için

kendine çeki düzen verişini,

komut bekleyişini...

Ama bir o kadar da kendini

kırbaçlayanlara, zulmedenlere karşı direncini,

kinini ve ateş saçan gözlerini...

sevmemişse biniciyi,

biniyorsa binici “miş” gibi

sürerken dalga geçenleri,

ya sürmeye süründürür,

ya durur,

durur da yerinden bile kıpırdatamaz onu

havuçların en güzeli, en şahanesi...

hele bir olur olmaz topukla kendisini,

kalkar dörtnala

zannetme kendini

Macar sirki süvarisi,

duruverir de yarı yolda

bulursun kendini okkalı bir çamurda,

kendi de Red Kit’in atı Düldül pozunda kafayı çevirmiş kahkahalar atmakta...

Fasıl VII

Gördüğümde midillileri(17)

üstlerinde küçük binicileri,

zorunlu din dersi hariç, temel eğitim alan,

bir sıcak kaplar içimi yaşam ne kadar güzel, ne kadar saf?...

düşünürüm bir beygiri,

zaten yaşamanın anlamı mı kalmış alınınca testisleri,

sonra bir de çektiği arabadaki hurda kağıtların yükü ile

çocuk yaşındaki sürücünün omuzlarındaki yükü,

işte o anda bir hüzün kaplar içimi,

derim peki bu ne çelişki?...

gördüğümde ağır atları Jethro Tull’in(18) ağıt yaktığı,

kendi bir ton

çektiği beş ton,

tek düşüncesi

akşam eve götüreceği bir öbek saman parası,

nasıl da çeker sabanı,

ağır yüklü arabayı,

kapalı gözlerle dönme dolabı,

mağrur Spartaküs(19) gibi

dizginlerinden başka kaybedecek bir şeyi olmayan...

bindiğimde faytona,

ada yollarında,

hızlanıp eğer sarmışsa yokuşa,

 atlar kamçılanmakta

inerim sessizce faytondan,

umarım onlara bir faydam ola...

umarım birleşirler de

kurarlar,

Çalışan Atların Birliği ve Ahırdaşlığı’nı, ÇABA,

“Atların dizginlerinden başka kaybedecek hiçbir şeyleri yoktur...” diyenlere yoldaş...

umarım birleşirler de

hipodromlarda

yarış öncesi seçilecek bir hayat kadını gibi gezdirilen,

startta gözleri hırstan kan çanağına döndürülen,

eldeki dürbünlerin menzilinde röntgenlenen,

havaya kalkmış sıkılı yumrukların itisinde

varış çizgisine kilitlenmiş,

sırtlarından akan terlerinin pırıltısında

varsıllığın düşüne dalınmış,

gücü ve hızı hoyratça kullanılan,

onuru ayaklar altına alınan

o güzelim saf kanlara yoldaş...

umarım birleşirler de

bir lokma ekmek için

mera, çayır, orman yeşili, deniz mavisi, buğday sarısı için

hak arayanların,

hakkını sokakta arayanların,

bir lokma ot için üstlerine sürülen,

üniforma giymiş frukolara(20) yoldaş...  

   

Fasıl VIII

Sevdim, saygı duydum

en çok, engel atlarlarken atlara

onların binicileri ile beraber verdikleri kararlara,

sürat ve dayanma yeteneklerinin test edildiği

kırk kilometreden yüz atmış kilometreye kadar uzanan

atlı dayanıklık müsabakalarda

saygım artar bir kaç kat fazla...

işte o zaman başlar asıl fasıl,

atlarla, biniciler birbirlerine fasıl, fasıl fısıldamaya...

§          Sırtımdaki biricik dostum,

Aman hızımızı ve fuleleri(21) iyi ayarla,

koşturma beni olmayacak duaya,

atlama noktasını doğru zamanla,

bacaklarınla beni iyi kavra,

hünerin yarıdan fazlası bende olsa da

aman bana yanlış yaptırma...

aştık mı dik engeli?... aştık,

şimdi gözümüzde,

bir sonraki engel, okser,(22)

koymuşlar üst üste iki engel

aşmalıyız ikisini birden

sanki tek bir geniş engel,

aman ters girmeyelim engellere dikkat et,

sağda olmalı kırmızı,

solda da beyaz fanyon, (23)

şimdi yaklaşıyoruz triple’a, (24)

atlamalıyız üstünden bu araları sıkışık tuzaklarla dolu barlarların,

güldürmeliyiz yüzlerini bizi alkışlayan fanların,

hadi bakalım sıra geldi bardispa’ya

korkar mıyız biz aşağıdan yukarıya

bir açı gibi konumlanmış bu engeli aşmaya,

bakın hele bakın parkurun ortasında bir de Liverpool, (25)

engeli koymuşlar,

altına da bir havuz kondurmuşlar,

savulun bre kıyamayız biz havuzdaki istiridyelere,

aşar gider, bir de selam veririz o küçük sevgililere...

Fasıl IX

§          Kocamış kısraklar gibi durmadan fısılkişneme,

biliyorum bunların hepsini ben de...

ama bazen gidiyor kafam başka yere...

üstelik daha en az on engelin

üstüne çık, atla yere,

üstüne çık, atla yere

kıçım oldu yara bere...

kafa da gidince

okseri düşürdük yere,

yazıldı dört ceza puanı deftere...

senin kaprisin yüzünden de çakıldık havuzun önüne,

yok ben çok utangaçım öyle çırılçıplak girmem havuza diye...

yazdılar mı dört ceza puanı daha deftere..

bir de zamanında bitirmezsek,

yeriz bir ceza puanı her geçen dört saniye...

umalım ki diğerleri daha çok ceza yazdırsınlar deftere, yoksa dereceye falan girmek,

kaldı bir başka sefere...

Fasıl X

§          İhi, ihi, ekürime(26) küfreden, usta binici olsa bari...

Sen, bana laf atmayı bırak,

biraz da bu işin arka bahçesine bak...

adam gibi nallar, baktırırsan ayağımı,

ben de doğru atarım adımı...

kesmezsen suyumu,

otumu,

samanımı,

havucumu,

elmamı,

performans ilacımı,

kurt ilacımı

yok bugün lonj yapmadın,

yok bugün hastalandın,

yok bugün dinlenme izni aldın diye...

ben de kaçmam engelin önünden atlamam diye...

ayrıca seyisime söyle,

zamanında yapsın tımarımı, temizliğimi,

kaytarmasın baska atların saman aralarından 

gelen avantalar var diye...

hem sen konkur öncesi dolaştın mı iyice parkuru,

adımladın mı engel aralarını,

kaç fule?...

ezberledin mi engelleri,

nereden başlar bu parkur, nerede biter,

en kısa zaman için hangi dönüş riske değer?...

ha bir de unutma başlaman için kırk beş saniyen var,

hakem kulesinden başlama işareti verilmişse eğer!...

hani sen dalgınsındır da bir kişneyeyim dedim,

yanlışlık olmasın bu sefer...

Fasıl XI

§          Tamam, tamam uzatma...

sen de biliyorsun günlerdir beraberce çalıştık sebatla...

üstelik giriyoruz konkura yalnız senle, yani tek atla...

onun için sen işine bak, yalnızca atla...

bir de sağdaki soldaki aygırlara göz atma,

iffetini koru,

gelmesin aklına diğer atların bir soru...

takılmasın arkamıza magazin dünyasından bir ordu...

Kih, kih, kih, ata binmesini bilmeyen acemi “eğerim dar” dermiş...(27)

asıl sen kendini topla da,

yapacağım diye kızlara caka,

attırma bize manejin ortasında bir takla...

hem sen anana, babana bir göz atsana,

nasıl da bizle beraber hop oturup hop kalkıyorlar,

biz her engeli aştıkça...

ee! tabii gururlanıyorlar

sağdan soldan gelen

kıskanç övgülere kulak astıkça...

üzülüyorlar

sağdan soldan gelen

hınzır yergilere

yaptığımız her yanlışlıkta...

onun için gel el sıkışalım da

çıkalım şu parkurdan alnımızın akıyla

son vererek bu fısıldaşmaya,

teşekkür edelim bizi sabırla izleyen dostlara,

her ne kadar içinde olduğumda,

içime, afakanlar bassa da

ben de bir an evvel atayım kendimi,

bizi eve götürecek vana... (28)

ki dinlenip hazırlık yapayım,

süslenip, gitiğimde haftaya

cumhurbaşatın yıllık geleneksel Dresaj(29) resepsiyonuna...

uyumum,

yumuşaklığım

ve rahatlığımla

göz doldurmalı 

hareketlerimin mükemmeliyetini ortaya koyup günün yıldızı olmalıyım...

Fasıl Son

Şimdilik budur benim size saman aralarından fısıldayacaklarım,

isterseniz ileride daha fazla olur fısıldayacaklarım...

bitirirken;

oğlum atlı küçük istiridye  

Horasan ülkesinin baş imrahoru Sencer Hoca,

Orbay, Lale ve Murat Hazar,

Hulûsi Ağabey,

Kubilay Bey,

Demir Hoca,

Nihat

ile

Astazar,

Argine de Coudre,

Cyrano de Theillet,

Lavaro,

Quaxta(30)

ve

adını hatırlamadığım diğer atlar,

hepiniz biliniz ki 

bu anlatının saman aralarında

sizlerden gelen fısıltılar,

dağarcığımın en özel köşesinde

sevgi ve saygıyla saklılar...

---------------------------------------------

25.10 / 29.11.2010 Burgazada, İSTANBUL

1)      Fado, balıkçı, kâşif veya denizci olan sevgililerini, eşlerini denize uğurlayan ve onların geri dönmessini umutla bekleyen 19.yy Portekizli kadınların beklenen yakınlarının geri gelmemesi üzerine denize karşı yaktıkları ağıtlardan türemiştir. Bu nedenle fado derin acıların, hüzünlerin özlemin, mutluluğun ve aşkın ifade edildiği bir müzik türüdür.

2)      Yunan Mitolojisi'nde denizler, depremler ve atlar tanrısı. Kronos ile Rheia'nın oğlu. Zeus ile Hades'in kardeşi.  Üç dişli yabası ile denizleri allak bullak eder, karaları sarsar, depremler yollardı. Ayrıca atların da tanrısıydı; Pegasus, Poseidon ile zorla sahip olduğu Medusa'nın çocuğudur.

3)      Binicilik eğitiminin verildiği, atlı yarışma ve gösterilerin yapıldığı kapalı ve açık alanlar.

4)      Hafif silahlı, küçük ve atak süvari birlikleri.

5)      Bizansta araba yarışlarında hipodromda yeralan karşıt gruplardır. Maviler Venetoi, Yeşiller Prasinoi olarak anılırlardı. Bu yarışlar zamanla masum bir yarış olmaktan çıkarak, dinsel, sosyal, ekonomik ve politik açıdan farklılaşan iki büyük grubun mücadelesine dönüşmüştür.

6)       Yunan mitolojisinde, bedenlerinin üst kısmı insan, alt bölümü at şeklinde olan yaratıklara verilen isim.

7)      Başıboş bırakılmış atlar.

8)      Üstü meşin v.b.g kaplanmamış eyer.

9)      Osmanlı İmparatorlugu’nda en iyi atların seçiminden av, eğitim, yarış, cirit ve savaş atlarınin eğitiminden, yetiştirilmesinden,  haraların yönetiminden sorumlu makam.

10)   Atların ve/veya binicilerin atın kontrolu eğitmende olmak üzere turlarla çalıştırılması.

11)   Atın normal yürüyüşü.

12)   Üzengide ayakta durarak, dizler hafif kırık ama atı kavrayarak at sürmek.

13)   At, eşek ve sığırların ayaklarındaki ak leke.

14)   Klasik Dresajın günümüzde hala en saf formunda uygulandığı dünyanın en eski ve tek binicilik okuludur. Okul 1572 yılında kurulmuştur. Okulun adı atların İspanyol orijini olmasından gelmektedir. Burada eğitilen atlar, Avrupa’daki en eski klasik dresaja uygun olan Lipizzan atlarıdır.

15)   Atın bacağının alt bölümünü örten ve koruyan tozluk.

16)   At başlığı

17)   Yüksekliği 158 cm.den küçük atlar.

18)   1968'de iki blues kökenli yerel İngiliz grubu olan John Evan Band ve McGregor's Engine'nin birleşmesiyle oluşan ve İngiltere'de kurulan bir progresif rock grubudur.

19)   Spartaküs M.Ö.109–71 antik Roma Cumhuriyetinde köle ve gladyatör. M.Ö.73–71 yılları arasındaki köle ayaklanmasının önderi olarak bilinir.

20)   68’li yıllarda çevik kuvvet için kullanılan lâkap, burada polis atı anlamında kullanıldı.

21)   Atın dörtnal adımı. Binicinin 4 adım ölçüsü, bir fuledir.

22)   Araları en az 70 cm, en fazla 170 cm. olan dik maniler.

23)   Engellere hangi izden yaklaşılacağını gösteren kırmızı ve beyaz tahta bayraklar.

24)   Arka arkaya, az sayıda fulelerle geçilmesi gerekli kombinasyon.

25)   Liverpool, dik mani veya okserle beraber aşılması gerekli havuz.

26)   Aynı ahırda veya aynı sahipte olan atlar.

27)   Oynamasını bilmeyen kız, “yerim dar” demiş; yerini genişletmişler “gerim dar” demiş.

28)   At nakli için kullanılan özel taşıyıcılar.

29)   At Terbiyesi. Amacı atın uygun bir egitim ile dogasında var olan üç yürüyüs kararının (adeta, süratli ve dörtnal) en parlak hale getirilmesi ile mutlu bir atlete dönüşmesini sağlamak ve bunları yaparken atın motivasyonunun en yüksek düzeyde tutulmasıdır.

30)   Atlar adlarını tam kural olamasa da adlarının anne ve babalarının adlarının karışımından alırlar. Örneğin Quaxta=Quidam ss (baba) ile X.Justien (ana) gibi.

HER FASILA MESAJLAR

“Nereden girdi, neden girdi?...öbeğe, bu arkadaş demeyin,

Baktım ki pek sesi sedası çıkmıyor, bu günlerde bu çemberin,

Yazar "Hüsnü"  kısmının eli değdi mi bir kere F ya da Q klavyeye,

Gelen kutusunun belleğini şişirir, bunu böyle belleyin,

O yazar durur, eh artık siz de idare ediverin,

Tekmili onbir fasıl, dişinizi sıkıp katlanıverin...

Mehmet Altın 29.11.2010”

--0--

“Mehmet I biraderim,

Yazını simdi okuma fırsatı buldum. Çok beğendim. Bir koca kitabin arasından seçilmiş bir sayfa gibi geldi bana. Öyle olmasa bile, bunları yazan kalem, beğenilerek okunacak, sürükleyici bir kitap da yazabilir gibi geliyor bana. Kim bilir? Belki de vardır böyle bir kitabi veya kitapları.

Sevgiyle gözlerinden öpüyorum.

Fatih Uslaş 01.12.2010”

“Sevgili Fatih,

Buna kocaman bir kitap deme

aksine küçük bir deneme...

Canınızı sıkmasın diye

fasıl fasıl gönderip, bittiğinde

öbek formatında, öbek neşriyatı arasına

katılacak elbette...

Şimdi de hazır olun Fasıl II' ye

Tasasız ve sağlıkla kalasın sevgiyle,

Mehmet Altın 01.12.2010”

--0--

“Sevgili Kardesim,

Fasılları güzel yazmışsın.Verdiğin mesajlar cok güzel.

Tülin (Çağlar) Koray 08.12.2010”

“Sevgili kardesim,

Tam da paniklemisken ben,

Bu sefer kimseye beğendiremedik diye hayıflanırken,

İçime su serptin de rahatlayıverdim birden,

Yarın XI kısım tekmili birden,

Öbeğimizin miniklerine armağan benden...

Kal tasasız sağlıkla

Mehmet Altın 08.12.2010”

--0--

“Altın Biraderim,

Günlerdir okumaya doyamadığım ve de yenisi ne zaman gelecek diye sabırsızlıkla beklediğim “ Atlara Fısıldayan Adam “  serialini toplayıp, ciltleyip bir de kitapçığa dönüştürmüşsün ya… sana ne diyeyim... Aklına , kalemine ve de emeğine sağlık kardeşim.Bir yerler ve formüller bulup bu yazdıklarının daha geniş kitlelere de ulaşmasını

sağlamak gerek mutlaka, senin gibilerden çok yok bu ülkede. Ama Allahtan az da olsa varsınız da umutlarımız oluyorsunuz.

Senin seriali okudukça önce filmini TV’de hasbelkader seyrettiğim sonra da bin zahmet arattırıp,  Amasra’da bulup taaa oralardan getirterek bir solukta okuduğum  Nicholas Evans’ın eseri gözümün önüne geldi. Senin zaten mutlaka kitabı okuyup ve de Filmi seyrettiğini varsayıyorum ama ola ki bilmeyen veya duymamış olanlarımız vardır diyerek eserin hem kitap ve hem de film bilgilerini yazıma eklemeye çalıştım.Hakkında çok fazla yazarak arkadaşlarımı yönlendirmek istemem ama senin yazılarını da okuduktan sonra “ atlara fısıldayan adam” ın hem kitabının ve hem de filminin keyfini çok daha iyi çıkaracaklarından eminim.   

İyi okumalar ve de seyirler dilerim.

Sevgi ile kalın

Tugrul Ünsal 09.12.2010”

“Tuğrul Kardeşim,

Dün Tülin'e de yazdığım gibi günlerdir tırnaklarımı yedikten sonra yazdıklarını okuyunca hem sevindim hem de açıkça söyleyeyim büyük bir şaşkınlık içindeyim.Övgün için çok teşekkür ederim.

Dostça ellerinden sıkar, iyi günler dilerim.

Mehmet Altın 09.12.2010”

--0--

“Sevgili Mehmet I,
Yazdığın bu son açıklama ile, yeniden okuyunca o kadar keyifli oldu ki anlatamam.
Ellerine, diline sağlık diyorum ve gözlerinden öpüyorum.

Sevgiler,

Fatih Uslaş 09.12.2010”

“Kal tasasız daha fazla keyifle, 
Oku, okut minik istiridyelere...

Mehmet Altın 09.12.2010”

QUAXTA

“At yaşamdır...

güzellik ile zarafetin,

cesaret ile gücün,

yetenek ile iyi karakterin, aklın birlikteliğini simgeleyen

tek canlı odur isanlardan sonra

insanlık tarafından genel kabul gören... “